Kerstmis

Kerstmis in Bethlehem

Kerstmis wordt hier vooral gevierd op 24 december. Het Sheperds' Nights Festival begon zelfs al op de avond van de 23e, op het terrein van de Catholic School. We hebben verschillende optredens gezien, variërend van bekende kerstliederen (Jingle Bells in het Arabisch), tot traditionele Palestijnse liederen en dans. Daarna gingen de meeste oudere leden van onze groep naar huis, en begaven de jongeren zich in het nachtleven van Beit Sahour.
Café Doozan lijkt op het eerste gezicht een woonhuis, maar eenmaal binnen is het een heus café met bar en dansvloer. De barman maakte met veel plezier cocktails waar o.a. 80%vol absinth inging. We hebben tot diep in de nacht gedanst.

De volgende dag gaan we naar Bethlehem om de aankomst van de Latijnse Patriarch mee te maken. Dit is de door de paus benoemde kardinaal van het Heilige Land en Jordanië, de hoogste vertegenwoordiger van de Rooms-katholieke kerk hier in de regio. Elk jaar op 24 december komt hij vanuit Jerusalem naar Bethlehem, over dezelfde weg als Joseph en Maria destijds, maar dan met een auto.
Vanwege de Muur is het in principe onmogelijk om via deze weg te reizen. Maar speciaal voor de patriarch is er een poort in de muur gemaakt die één keer per jaar open gaat zodat hij toch deze weg kan volgen.

In het centrum van Bethlehem is het een drukte van jewelste. Iedereen heeft zich mooi aangekleed en komt naar de optocht kijken. Niet alleen de vele christenen die hier wonen, ook de moslims staan langs de route. Heel veel kinderen zijn verkleed als kerstman.

Voordat de patriarch zelf voorbij rijdt, is er een hele lange optocht. Uit het hele land zijn scoutinggroepen hierheen gekomen om mee te lopen in de optocht. Dit zijn een soort fanfarebands die allemaal doedelzak spelen, dat is een overblijfsel uit tijd van de Britse overheersing. Ik heb in mijn hele leven nog nooit zoveel doedelzakken gezien en gehoord als vandaag. Jingle Bells en andere kerstliedjes op de doedelzak. Al met al doet het geheel denken aan een sinterklaas optocht. En het lange wachten wordt beloond: ik heb de heiligman een handje gegeven!

's Avonds is de nachtmis. Alle festiviteiten op het plein voor de geboortekerk zijn afgelast, omdat het heel hard is gaan regenen. Dankzij onze fantastische reisleidster hebben wij kaartjes kunnen bemachtigen om de nachtmis ín de kerk mee te maken.
Om tien uur komen we aan, tegen elven begint wat je zou kunnen noemen het voorprogramma. Allemaal kerstliedjes, dit keer in het latijn. Verder is het vooral wachten tot de patriarch de kerk betreedt. Dit keer ziet hij er ook uit als sinterklaas, compleet met mijter en staf (helaas mocht je geen camera mee naar binnen nemen).
Hij leest voor uit het evangelie van Lucas, in het Latijn. Toevallig heb ik vlak voor vertrek het beroemde kerstboek van Dick Bruna in Latijnse vertaling gelezen, dus weet ik wat "praesepio" betekent.

Even voor middernacht arriveert ook Mahmoud Abbas, de leider van de Palestijnse Autoriteit, precies op tijd voor de mis zelf. Verder zijn hier mensen van over de hele wereld bijeen. Ik sta tussen een paar zusters en broeders uit Nigeria.
De patriarch spreekt het begin van zijn in mis in het Engels, Frans, Italiaans,Spaans, en Arabisch. Hij roept op tot vrede op aarde en in onze harten. De rest van de mis is in het Arabisch en kan ik niet volgen. Tegen half twee heb ik het gehad en ga ik met een paar anderen naar huis. De processie met de babypop en de heilige hostie ben ik daardoor misgelopen.

Een paar dagen later zijn er relletjes tijdens het schoonmaken van de kerk.
Net zoals verschillende stromingen hun eigen herdertjes veld hebben, hebben ze ook hun eigen stukje geboortekerk. De Geboortekerk bestaat dus eigenlijk uit een heleboel kerken die op en tegen elkaar aan gebouwd zijn. Ik heb begrepen dat er traditioneel elk jaar ruzie uitbreekt bij het schoonmaken van de stenen drempel tussen het Armeense deel en het Grieks-orthodoxe deel van de kerk. Rare jongens die priesters.