Bedoeïenen

Bedoeïenen zijn nomaden. Zij verkiezen van oudsher een vrij en zwervend bestaan zonder vaste woonplaats. Ze leven met hun vee en van wat het vee produceert, voornamelijk melk en kaas.

Wij bezoeken de Jahalin bedoeïenen ten oosten van Jerusalem. Eid Abu Khamis Jahalin is hun woordvoerder en ontvangt ons in een grote tent om over de bedoeïenen te vertellen. De situatie van de bedoeïenen is misschien wel het meest schrijnend. Zij lijden meer dan wie ook onder de Israëlische bezetting, maar ook door de Palestijnse bevolking worden zij gediscrimineerd.

Tijdens de Naqba (catastrofe) van 1948 werden 750.000 Palestijnen verjaagd uit wat nu Israël heet. Tot op de dag van vandaag leven zij in vluchtelingenkampen in Gaza, Westbank en omringende Arabische landen. De Jahalin bedoeïenen zijn niet meteen in '48 verdreven. Tot 1951 werd er onderhandeld om ze mee te laten vechten in het Israëlische leger. Ze bleven dit echter weigeren en in 1951 zijn ze gedeporteerd naar de Westbank.

Bedoeïenen hebben niet meer nodig dan water en land voor hun vee. De plek waar de Jahalin bedoeïenen vandaag de dag leven, voldeed aanvankelijk omdat hier natuurlijke waterbronnen zijn. Bovendien is de locatie gelegen aan een weg, zodat ze snel naar Jerusalem konden om hun melk en kaas te verkopen op de markt.

Vanaf 1967 wordt de Westbank militair bezet en kregen de bedoeïenen last van pesterijen van soldaten. In 1979 kwamen daar de kolonisten uit de nieuwe nederzettingen bij. De kolonisten vielen de bedoeïenen continu lastig, bijvoorbeeld door kinderen te lokken met brillen of pennen waar een boobytrap op zat. Zodra het kind het voorwerp oppakte, ontplofte het. Sommige kinderen zijn hierdoor overleden, andere blijvend gehandicapt.

Door de nederzettingen, waar onder andere leden van de Knesset en hoge legerofficieren wonen, en de bypassroads*, kunnen de bedoeïenen de waterbronnen niet meer bereiken. Ook kunnen ze niet meer naar Jeruzalem, zodat ze geen afzetmarkt meer hebben voor hun melk en kaas.

Als de bedoeïenen medische hulp nodig hebben, moeten ze met eigen vervoer naar het ziekenhuis. Israëlische ambulances weigeren hen mee tenemen, en Palestijnse ambulances mogen hier niet komen, omdat ze wonen in 'Area C' gebied.**
Eid vertelde dat hij een keer een vrouw naar het ziekenhuis bracht die moest bevallen. Het was midden in de nacht en Eid kon niet op tijd het ziekenhuis in Ramallah bereiken en de vrouw beviel in de auto. De dokter kwam uiteindelijk om de navelstreng door te knippen en presenteerde een fikse rekening. Dit laat zien dat ook de Palestijnen zich niet echt om de bedoeïenen bekommeren.

Om naar school te gaan moesten de bedoeïenkinderen vaak 20 kilometer reizen, bijvoorbeeld naar Jericho in het oosten van de Westbank. Het bouwen van een eigen school is door het Israëlische militaire bestuur geweigerd. De bedoeïenen hebben besloten ondanks dit verbod toch een school te bouwen. Met behulp van persoonlijke inzet en donaties van internationale en Israëlische vrijwilligers is de school gebouwd.
Eid heeft de kolonisten persoonlijk uitgenodigd om de school te komen bekijken. Ze vonden de school prachtig en mooi, maar tegen het leger verklaarden ze dat de school een bedreiging vormde voor hun veiligheid. In werkelijkheid zijn het de bedoeïenen die gevaar lopen: de kolonisten vernielen tenten, gooien ramen in en vallen kinderen en vrouwen aan.
Voor de school is een demolition-order afgegeven: een bevel tot sloop.
Tot nu toe staat het schooltje er nog, maar het is de vraag hoe lang nog. "Het is als met een patiënt in de OK", zegt Eid, "we weten niet of de school in leven zal blijven."

Momenteel wil Israël de Jahalin bedoeïenen verplaatsen naar een gebied naast een vuilnisbelt in Jeruzalem. Hetzelfde is gebeurd met de bedoeïenen uit Ma'ale Adumim, even verderop.
Het leven naast een vuilnisbelt is gevaarlijk voor de volksgezondheid. Er zijn al veel gevallen van kanker en doodgeboortes gemeld. Bovendien groeit de vuilnisbelt enorm zodat de bedoeïenen er letterlijk bovenop zullen komen te wonen.

Israël zegt dat de aanwezigheid van de bedoeïenen op de plek waar ze nu wonen, illegaal is. Eid zegt: laat ons dan terugkeren naar de plek waar we tot 1951 verbleven.
Israël blokkeert het internationaal erkende recht op terugkeer van alle Palestijnse vluchtelingen en dus ook van de bedoeïenen.

Als wij vertrekken wordt Eid gevraagd een vrouw naar het ziekenhuis te brengen die gaat bevallen.



* Bypassroads zijn wegen die nederzettingen met elkaar en met Israël verbinden. Palestijnen mogen deze wegen niet gebruiken. Ze doorkruisen het land van de Westbank, dat hierdoor verandert in een onsamenhangend geheel.

** Na de Olso akkoorden in '93 is de Westbank onderverdeeld in A, B en C gebieden. In Area A is er een vorm van zelf bestuur, B is gemengd, en C valt volledig onder Israëlisch militair bestuur.